- jarmarczny
- {{stl_51}}{{LABEL="twpldejarmarczny"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}jarmarczny{{/stl_39}}{{stl_7}} Jahrmarkts-;{{/stl_7}}{{stl_41}} fig{{/stl_41}}{{stl_7}} wertlos, billig{{/stl_7}}
Słownik polsko-niemiecki. 2014.
jarmarczny
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
jarmarczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, jarmarcznyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany z jarmarkiem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzień jarmarczny. Jarmarczna buda. Jarmarczni kupcy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jarmarczny — jarmarcznyni 1. «dokonywany na jarmarku, odbywający się lub występujący podczas jarmarku, zwłaszcza dawniej» Dzień jarmarczny. Jarmarczny kram. Jarmarczne sprawunki. Jarmarczni przekupnie. 2. «taki jak na jarmarku, przypominający jarmark;… … Słownik języka polskiego
jarmarczność — ż V, DCMs. jarmarcznośćści, blm rzecz. od jarmarczny (zwykle w zn. 2) Jarmarczność wyrobów … Słownik języka polskiego
kram — m IV, D. u, M. krammie; lm M. y 1. «rodzaj prowizorycznego sklepu w postaci budki lub ławy z porozkładanym towarem; stragan» Kram jarmarczny, odpustowy. Kramy z nabiałem. □ Jaki pan, taki kram. 2. blm pot. «gromada, stos porozrzucanych rzeczy»… … Słownik języka polskiego
kramarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y przestarz. «kupiec mający kram, trudniący się drobnym handlem; straganiarz, przekupień» Jarmarczny, odpustowy, wędrowny kramarz. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
pajac — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów 1. «postać z dawnej komedii włoskiej, arlekin; trefniś jarmarczny lub cyrkowy w charakterystycznym stroju, błazen» Pajace cyrkowi. Wędrowny pajac. przen. «pogardliwie o kimś zachowującym się niepoważnie, śmiesznie,… … Słownik języka polskiego
stragan — m IV, D. u, Ms. stragannie; lm M. y «rodzaj prowizorycznego sklepu w postaci budki lub ławy z porozkładanym drobnym towarem; kram» Stragan jarmarczny. Stragan z nabiałem, z owocami. Ustawiać, zwijać stragany. Kupić coś na straganie. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
sztukmistrz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów przestarz. «człowiek pokazujący sztuki akrobatyczne, cyrkowe itp.; akrobata, cyrkowiec, kuglarz, magik» Sztukmistrz cyrkowy, jarmarczny. Pokazy sztukmistrzów … Słownik języka polskiego
jarmarczność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. jarmarcznośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. jarmarczny, najczęściej w zn. 2.: Jarmarczność biżuterii, ubrania. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
